Aan De Amsterdamse Grachten
Pieter Goemans (1949)
uitv.: Wim Sonneveld (1962)
intro (instr.)
Aan de Amsterdamse grachten
Heb ik heel mijn hart voor altijd verpand
Amsterdam vult mijn gedachten
Als de mooiste stad in ons land
Al die Amsterdamse mensen
Al die lichtjes 's avonds laat op het plein
Niemand kan zich eter wensen
Dan een Amsterdammer te zijn
Er staat een huis aan de gracht
In oud Amsterdam
Waar ik als jochie van acht
Bij grootmoeder kwam
Nu zit een vreemde meneer
In 't kamertje voor
En ook die heerlijke zolder
Werd tot kantoor
Aleen de bomen, dromen
Hoog boven het verkeer
En over 't water gaat er
Een bootje net als weleer
Aan de Amsterdamse grachten
Heb ik heel mijn hart voor altijd verpand
Amsterdam vult mijn gedachten
Als de mooiste stad in ons land
Al die Amsterdamse mensen
Al die lichtjes 's avonds laat op het plein
Niemand kan zich eter wensen
Dan een Amsterdammer te zijn
=================================
Het ontbrekend couplet, wat Wim Sonneveld niet zong:
'k Heb veel gereisd en al vroeg de wereld gezien
En nimmer kreeg ik genoeg van 't reizen nadien
Maar ergens bleef er een sterk verlangen in mij
Naar Hollands Kust en de stad aan Amstel en IJ
Waar oude bomen tronen hoog boven 't verkeer
En over 't water gaat er een bootje net als weleer