wat ik over een en ander denk
 
de Bandjes
SIGNATUUR

20220724
Ik speel al ongelofelijk lang in een aantal bandjes. Mijn streven hierbij is niet alleen om zo leuk mogelijk zo veel mogelijk mooie muziek te maken, maar ook om zo'n bandje zich te laten onderscheiden van alle andere bandjes. Immers als je met een bandje muziek maakt die andere bandjes ook al maken en dan ook nog zoveel mogeljk op dezelfde manier, dan is de kans dat je het af legt wel belachelijk groot. Het zou mijn lol in spelen behoorlijk verminderen.
Dat onderscheiden kan door repertoirekeuze, maar ook door samenstelling, instrumentkeuze, door presentatie, etc. Met een duur woord noem ik dat het "signatuur" van een bandje. De handtekening waarmee je je herkenbaar maakt en onderscheidt dus. Probeer met de middelen, de kunde en de creativiteit die je hebt iets bijzonders te doen.
Met name de repertoirekeuze is voor mij wel een ding. Enerzijds: waarom zou ik in meer bandjes spelen als die allemaal grotendeels hetzelfde repertoire delen? Het lijkt me dat ik dan aan één bandje genoeg zou hebben. Anderzijds: met een liedkeuze die in een bandje voor wat soort muziek betreft tamelijk beperkt is kun je niet alleen voorkomen dat je overal hetzelfde doet, maar vooral ook ervoor zorgen dat je meer herkenbaar wordt, je je meer onderscheidt. Een bandje met bijvoorbeeld liedjes uit het Zuid-Europese taalgebied is alleen al daardoor totaal anders dan een bandje dat vooral Engelstalige of Nederlandstalige liedjes zingt. Een bandje dat up-tempo liedjes zingt van voor of rondom WOII is duidelijk anders dan een bandje dat popliedjes zingt vanaf de jaren 1950. Etcetera. Verschillen in uitvoering voegen daar nog es veel aan toe.
Wat mij betreft: hoe groter de verschillen hoe beter het is. Bovendien houden de verschillen het ook leuk om in meerdere bandjes te spelen.
SPORT
20210801
De waardering voor sport hangt in eerste instantie vooral af van een geleverde prestatie. Ik bedoel dat een tweede of derde plaats weliswaar wel wordt gewaardeerd, maar onthouden en geprezen wordt toch vooral een eerste plaats. Natuurlijk, het gaat zeker ook om het sporten zelf. En daar wil ik het dan ook over hebben.
In mijn ogen kun je sport met drie criteria classificeren: a) is het vooral een fysieke inspanning, b) of is het vooral een vaardigheid en c) hoe afhankelijk ben je van hulpmiddelen? Zo lijkt me dat hardlopen of zwemmen vooral fysieke inspanning vraagt. Curling, schaken of biljarten daarentegen zijn in mijn ogen vooral vaardigheden. Bij boogschieten, overigens vooral een vaardigheid, ben je daarnaast zeer afhankelijk van de techniek die in de boog zit, net als bij autoraces. Je snapt wel dat bij de verschillende sporten deze drie criteria telkens anders gewaardeerd kunnen worden, dat geldt dus voor elke sport. Zelfs voor paardrijden, waarbij het toch vooral het paard is dat de fysieke inspanning levert. Let op: het is niet zo dat ik de fysieke inspanning meer waardeer dan het beheersen van de vaardigheid of andersom. Het gaat me nu even om het classificeren van sport met de drie genoemde criteria.
Ook de prestatie zelf kun je wat kritischer benaderen. Ik denk bijvoorbeeld dat het wel een prestatie is om 200km zo hard mogelijk te fietsen, maar als je dan in een massasprint en met fotofinish eerste wordt kun je toch echt niet volhouden dat de winnaar echt een betere prestatie heeft geleverd. Gewoon door een samenloop van toevalligheden meer geluk gehad in mijn ogen. Zelfs met een tijdverschil van minder dan 5 minuten de hele Tour de France winnen is van de winnaar geen betere prestatie dan van de tweede. Dat geldt ook voor bijv. 100m hardlopen, of 200m schoolslag, of met 1 punt verschil driebanden winnen, etc. Hoe goed dus de aktiviteit als prestatie gewaardeerd mag worden, voor het winnen gaat dat dan vaak weer niet op.
Nogmaals het gaat mij niet om het al dan niet waarderen van de sport zelf; ik kijk bijzonder graag naar wielrennen, biljarten, atletiek, zwemmen, cricket, tennis of go. Of zo. Het gaat mij om het classificeren van sport en het vaak overwaarderen van een eerste plaats als de betere prestatie.
Waarom ik dit allemaal opschrijf, wie heeft er wat aan? Oké, niemand heeft er wat aan, maar het lijkt me goed om er eens over na te denken.
ZWARE JAREN
20210722
Het moet me ook van het hart dat deze jaren zware jaren zijn. Door de coronacrisis zijn er voor bedrijven over de kop gegaan, veel mensen ontslagen en, naar blijkt, zijn er daardoor ook veel, met name Oost-Europese daklozen bij zijn gekomen. Het lijkt me dat er sprake is van enorme maatschappelijke en daardoor ook sociale en individuele problematiek, die we nog lang niet ten volle kunnen vatten en die zeker ook niet meer zo snel en simpel opgelost kan of zal worden. De impact daarvan zal nog jaren en jaren merkbaar zijn. Ik wil daar ook nog wel de enorme klimaatproblemen aan toe voegen - althans ik ga er vanuit dat de huidige, bijna wereldwijde watersnood gebieden, het weer dat zich steeds meer in extremen manifesteert en andere bijzonder opvallende weersverschijnselen, zoals de grote bosbranden in o.a. Noord-Amerika en Siberië met klimaatverandering samenhangen.
Ik ben van nature al af en toe wat hypochondrisch, maar het wordt er nu niet beter op.
CORONA CRISIS
20210219
Nu we al ruim een jaar met de corona crisis te maken hebben gehad moet het wel opgevallen zijn dat zoveel bedrijven moeite hebben gehad om het hoofd boven water te houden, laat staan niet failliet te gaan. Laat deze crisis dan ook een pleidooi zijn om onderhand eens een einde te maken aan de groei- en graai-economie. Zelfs het kleinste kind snapt overigens dat je niet altijd kunt blijven groeien. Dat is naief en vragen om problemen: inflatie en periodiek een economische crisis. Daar waar nu wel alles gericht is op eeuwige groei van omzet en winst moeten we nu toch ook constateren dat dat een recept is voor ellende als er zich een crisis aandient. De winsten worden altijd uitgekeerd aan aandeelhouders, commissarisen, toezichthouders, directies en nieuwe investeringen. De winst besteden aan loonsverhoging voor het hardwerkend personeel is overigens zelden of nooit aan de orde. Maar daar gaat deze gedachte ook niet over. Ik wil hier nog maar eens mijn al jaren-oude pleidooi herhalen om een vast percentage van de winst te reserveren voor crisisbestrijding. En omdat dan uiteindelijk ook mogelijk te maken moet er voor gezorgd worden dat een crisis niet onverwacht zo'n grote gevolgen kan hebben dat die niet meer opgelost kan worden. Dat kan in mijn ogen alleen maar door kleinschaligheid: zo lokaal mogelijk produceren voor een zo lokaal mogelijke consumptie. Niet meer produceren om steeds meer winst te maken, maar om in de behoefte te kunnen voorzien. Dat moet in principe voldoende zijn.
POLITIEK CORRECT GEDRAG
20200210
Ik begin langzamerhand een beetje last te krijgen van de maatschappelijke druk om je Politiek Correct te moeten gedragen. Door mij wordt dat ervaren als dat vooraf, zonder enig onderzoek naar omstandigheden, zonder enige motivatie, bepaalde uitspraken, bepaald gedrag wordt afgekeurd dan wel afgedwongen. Die neiging om Politiek Correct gedrag af te dwingen wordt zowel door rechts als door links gedaan. Wat mij betreft betekent het in alle gevallen dat de vrijheid van meningsuiting vooraf wordt ingeperkt. En dat is slecht, rigiditeit ten top. Niets en niemand mag voor mij of voor jou beslissen wat je mag denken of geloven. In alle vrijheid moeten onze gedachten geuit en besproken kunnen worden. Wat overigens dan weer wel tot gevolg kan hebben dat onze uitspraken van rechtswege uit verboden kunnen worden, omdat ze bijvoorbeeld discriminerend zijn. De minder bekende term "gedachtepolitie" wordt ook vaak in verband gebracht met mensen die Politiek Correct gedrag proberen af te dwingen. Dat voel ik ook wel zo. En in die zin beschouw ik de druk om Politiek Correct te zijn als disdcriminerend, minachtend, onderdrukkend. Het propageert het taboe op vrijheid en is een pleiddooi voor zelfcensuur. Ook John Cleese heeft op Twitter zich tegen Politiek Correcte druk uitegsproken in zijn artikel "All Humor Is Critical", waarin hij stelt dat je vooraf nooit kunt echt weten waar mensen zich door beledigd voelen. Daar kun je dus ook geen rekening mee houden en dat zou je dus ook niet moeten willen. En ik wil er in dit verband ook nog eens op wijzen dat het recht om te beledigen, volgens het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, omvat is in de de vrijheid van meningsuiting.
Tegenover het Politiek Gedrag zou ik het idee van de Tolerante Maatschappij willen plaatsen. Dat is een maatschappij waarin je juist uitgenodigd wordt om zelf na te denken, visie te ontwikkelen en standpunten te ontwikkelen. Een maatschappij waarin je uitgenodigd wordt om je ideeën met anderen te bespreken. Een maatschappij waarin je fouten mag maken waarbij je de kans krijgt om die te corrigeren en er van te leren. Een maatschappij waarin niet een individu of een groep gelijkgestemden, maar, zoals gezegd, uiteindelijk een onafhankelijke instantie jouw uitlatingen en gedragen moet toetsen aan de vrijheid van meningsuiting, van de wet. Want mogelijk op een later moment gecorrigeerd worden is veel en veel beter dan vooraf de mond gesnoerd te worden. Een laat alsjeblieft ook de tijd haar werk doen. Wat gisteren nog normaal was is dat vandaag niet meer en morgen misschien weer wel. Zo gaat dat nu eenmaal.
Je moet natuurlijk sowieso niet willen dat je door je uitlatingen of gedrag anderen kwetst. Maar ik begrijp goed dat mensen zich desondanks door uitspraken of gedrag toch gekwetst, beledigd of gediscrimineerd voelen. Maar dat wil dus niet in alle gevallen persé zeggen dat dat ook aan de hand is. Ook in dit soort situaties vraag ik om wat meer tolerantie en om het gesprek er over aan te gaan. En in alle gevallen kun/moet je dat dus laten toetsen door een onafhankelijke instantie.
Samenvattend: een Kritische, maar Tolerante Maatschappij is oneindig veel beter dan massaal en slaafs Politiek Correct gedrag.
MIDDEN OOSTEN
20151129
Voor de mensen die denken dat de islam overal de schuld van is, lees onderstaande pagina eens en denk er dan nog eens over na ...
 
Recente geschiedenis van het Midden Oosten
 
Korte samenvatting en commentaar: De westerse wereld wilde aan het einde van de 19e eeuw zich ervan vezekeren dat hun economische belangen en de beschikking over de energievoorraden ook op de langere termijn niet bedreigd zouden worden.Daarom begonnen deze koloniale machten met het maken van landen in het Midden Oosten en (noord) Afrika door daar de grenzen opnieuw te trekken, soms letterlijk met een lineaal op de landkaart. Dit gebeurde meestal met behulp van marionette-regeringen, die gemakkelijk te manipuleren waren. De belangen van bestaande lokale stammenstructuren en geloofsgroepen werden hierbij volkomen genegeerd. Denk aan de Koerden, Sjiieten en Soennieten, het huidige Mali, etc. Ook de strijd tussen Israel en de Palestijnen komt hier uit voort. Dit leidde uiteindelijk tot de huidige indeling van het Midden-Oosten en grote delen van Afrika.
Niets laat zich altijd onderdrukken. Ik denk dat dat altijd vroeg of laat rechtgezet gaat worden en altijd met een vaak bloedige strijd. Dat laat de geschiedenis ook wel zien. Zelfs in Spanje is dat nu nog aan de hand. Baskische en Catelaanse onafhankelijkheidsbewegingen zijn daar nog steeds aktief. De strijd van IS (ISIS) in het Midden Oosten is via via voortgekomen uit de geloofsrichtingenstrijd na de val van Saddam Hoessein. Het machtsvacuum wat daar ontstond bood hiertoe de gelegenheid. Inmiddels misbruiken zij de Islam als rechtvaardiging voor hun gewelddadige machtsstrijd. Onterecht dus, want het is alleszins duidelijk dat zij, behalve macht, ook de volledige controle van de energieproductie nastreven. Door de onduidelijke en instabiele situatie die langzaamaan ontstaan is, is IS tamelijk gemakkelijk een eigen spelletje is kunnen gaan spelen, wat overigens veel te laat door de regio gezien werd. Door dat spelletje worden de westerse financiele belangen ernstig bedreigd, ook de energie leveringen (gas en olie) worden bedreigd. Naast Amerika stonden Frankrijk en Engeland als een van de eersten voorop om daar met vooral bommen tegen te vechten, evenals wat later ook Rusland. De economische en energie belangen van deze landen zullen koste wat kost verdedigd moeten blijven worden. Dat lokt natuurlijk weer reacties uit: aanslagen in West-Europa, bommen in vliegtuigen, etc. En passant probeert Turkije zich van het Koerden probleem te verlossen, dat valt onder deze omstandigheden dan wat minder op.
Het is duidelijk dat hier niet zomaar de goeden of de slechten in aan te wijzen zijn. Dat maakt het ook zo complex en moeilijk goed op te lossen. Het zou mij dan ook niet verbazen als dit hele gedoe verder escaleert en zich als de aanloop naar een derde wereldoorlog gaat ontwikkelen. Maar de mensheid zou goddomme toch verstandiger moeten zijn.
TEGENPRESTATIE
20140704
Ondanks de protesten en ondanks het twijfelachtige juridisch gelijk van de maatregel heeft het kabinet de verplichte tegenprestatie voor bijstandsgerechtigden ingevoerd. Stond dit kabinet al bekend om haar nietsontziende bezuinigingsdrift, daar is nu een repressieve houding bijgekomen. Alles om het plebs maar in het gareel te houden, blijkbaar.
Laten we eerlijk zijn: er zijn veel en veel meer werkwillige bijstandstrekkers dan dat er banen zijn. Dit is sinds de jaren 70 herhaaldelijk aangetoond en even zo vaak volkomen genegeerd door de overheid. Ik zou denken: schaf die sollicitatieplicht en tegenprestatiecontrole maar af, daar bespaar je handenvol geld mee. Dit geld kan dan weer gebruikt worden om echte banen te scheppen. Dit soort beleid durft de overheid echter niet aan, want dat betekent dat je ook de industrie en de economie onder (politieke) druk moet zetten. En dat is dan weer tegen het zere been van de heren politici zelf en hun vriendjes.
Niet alleen de VVD laat hier zijn ware gezicht zien. Ook de mensen van de PvdA, met Jette Klijnsma voorop en het pedante volkje van D66 in haar kielzog, tonen wat ze werkelijk zijn: machtswellustelingen met enkel oog voor eigen voordeel en gewin. Schande.
 
Gepubliceerd als ingezonden brief in het Brabants Dagblad.
EUROPA
20140519
Mijn idee is dat politiek over de organisatie van gezag moet gaan en NIET over macht. Macht mag alleen uitgevoerd worden door gezagsdragers die democratisch gekozen zijn en die rechtstreeks op hun activiteiten aanspreekbaar moeten zijn. Hieruit volgt eigenlijk vanzelfsprekend dat je tegen grote publiek-bestuurlijke organisaties, zoals Europa, moet zijn. Natuurlijk kun je ook in grotere verbanden samenwerken, maar dat moet telkens op basis van vrijwilligheid zijn, waarbij steeds opnieuw naar overeenstemming en compromissen gezocht moet worden. Het huidige Europa voldoet absoluut niet aan dit idee, het is in principe ondemocratisch en niet controleerbaar en oefent al te veel macht uit. Als je dan ook nog eens bedenkt dat de voordelen van Europa vooral bij de rijken in de rijke landen terecht komen dan moet je al helemaal niet goedgelovig met de eurofielen mee gaan. En dan nog, je kunt van niemand verlangen dat ze op detailniveau dusdanig bij verre landen betrokken zijn dat ze daar over mee zouden kunnen beslissen. Vraag dat dus ook niet. Europa? Nee dus. Voor vrijwillige samenwerking, tegen ondemocratische en oncontroleerbare macht.
NOBEL prijs
20101017
Twee economen hebben de nobelprijs gekregen, omdat ze onderzocht hebben hoe het toch komt dat er enerzijds zoveel banen zijn en gelijktijdig zoveel werkelozen. En dat terwijl ik ze binnen 10 minuten uit zou hebben kunnen leggen dat je nu eenmaal niet de markten van arbeid, productie en consumptie op elkaar kunt afstemmen in een economie die geregeerd wordt door korte termijn visies. Daar waar de gerationaliseerde productiemethodes zorgen voor massa ontslagen, kunnen deze mensen zelf niets anders dan wat ze in hun eerdere banen geleerd en gedaan hebben. Het heeft dus geen nut te denken dat je, bijvoorbeeld, alle werkeloze timmerlieden kunt inzetten als IT-ers (als daar al vraag naar zou zijn). Je hoeft geen briljant econoom te zijn om dit te snappen. Maar de overheid probeert die mogelijkheid wel als realiteit in stand te houden, om zo de veelal zinloze sollicitatieplicht in stand te kunnen houden, de uitkeringsgerechtigden naar de al even zo veelal zinloze arbeidsintegratiebureaus te sturen. Repressie dus, nog steeds. En steeds verfijnder.

Vanuit Frankrijk hoorde ik een prachtig argument tegen de verhoging van de AOW leeftijd: al die dure oudere werknemers nemen de plaats in van jongere en goedkopere werknemers. Het is dus ook nog eens slecht voor de (staats-)economomie. Ik ben het er helemaal mee eens.
ARBO-ARTS
20100506
Dit is een oproep om alle ARBO-artsen en controlerend geneesheren op staande voet te ontslaan en met een bijstandsuitkering naar een re-integratiebureau te sturen waar ze verplicht op niet bestaande banen moeten solliciteren. Waarom? Omdat ze a) alleen maar het financiële belang van de opdrachtgever dienen en geen rekening houden met de belangen en mogelijkheden van de patiënt en b) omdat zij niet verantwoordelijk mogen zijn voor de behandeling van een zieke, daar hebben we de behandelend geneesheer voor, die daar voor opgeleid is en - in samenspraak met de patiënt - perfect in staat moet worden geacht te beoordelen of de werknemer al dan niet weer aan het werk kan. Als een controle-arts toch meent de werknemer weer te moeten gaan laten werken, dan zou hij of zij bij het minste nadeel wat de patiënt daarvan ondervindt persoonlijk verantwoordelijk gesteld moeten kunnen worden, zodat gerechtelijke vervolging wegens een strafbaar feit mogelijk is.
ECONOMIE
20100426
De belangrijkste reden voor de afgelopen financiële crisis, en zonder enige twijfel ook de belangrijkste reden voor alle voorafgaande crisissen en met een grote waarschijnlijkheid ook de belangrijkste reden voor komende crisissen, is de 'groei- en graai'-cultuur, die zo kenmerkend is voor onze kapitalistische economie. Het idee hierbij is dat je als prodocent altijd moet groeien en altijd meer winst moet maken en wel zo snel mogelijk, zonder gehinderd te worden door sociale en andere, niet economische belangen. Nu heb je als producent niet zo veel mogelijkheden om in financieel opzicht te groeien. Het gemakkelijkst is het als de omzet groeit. Dat is niet altijd mogelijk, immers de consument heeft op een gegeven moment genoeg geconsumeerd, de buik zit vol en er kan echt niet meer bij. Of simpelweg omdat het geld op is. Kortom, de productie voorziet op een gegeven moment in de behoefte van de consument. Je kunt overigens wel nieuwe behoefte kweken door nieuwe producten te ontwikkelen en trends te zetten, maar dat gaat dan per definitie ten koste van de bestaande productie. Als je als producent daar bent aangeland ben je wel gedwongen om te gaan bezuinigen op de productie kosten: goedkoper inkopen, personeelskosten verlagen en snijden in alle andere overhead. Maar ook daar zit een grens aan. Vroeg of laat kom je dus daar waar omzetverhoging en kostenverlaging niet meer mogelijk is. Dan ben je als producent gedwongen om met minder winst genoegen te nemen. Dit verlaagt de verkoopprijs en is daardoor tijdelijk dan wel weer omzetverhogend, onvermijdelijk echter nadert het einde. Als dit massaal gebeurt willen de staatsbanken de economie nog wel eens een handje helpen door meer geld te maken. Dit verandert de verhouding van productie en consumptie echter niet echt, het is inflatie en dat wil alleen maar zeggen dat je meer moet gaan betalen voor het zelfde product en dat kan omdat er meer geld gemaakt is. De geschiedenis leert dat langdurige inflatie of plotselinge, grote verandering van de productie-consumptie verhouding tot een financiële en economische crisis leidt. Het lijkt voor de hand te liggen dat, eens je als economie van de groei- en graaicultuur afstapt, je ook van de crisis verlost bent. Je hoeft er immers nog alleen maar voor te zorgen dat in de bestaande behoefte voorzien wordt. Kun je van de inflatiecultuur af? Ja, ik denk het wel. Maar je moet er ergens mee beginnen. Hier ligt een taak voor de overheid, want die heeft de mogelijkheid om grote instituties te bevrijden van het verstikkende en ziekmakende financiële juk. De overheid heeft ook de mogelijkheid om in de basisbehoeftes van haar burgers te voorzien en hierbij prijzen te bedingen waaruit de groei- en graaicomponent weggesneden is. Maar ook voor de producent is er die keuze. Ik ben geen econoom, geen deskundige of financiëel expert, maar ik kan op mijn klompen aan voelen dat het huidige economische klimaat de crisissen over zich af roept. Dat zou overigens helemaal niet erg zijn, als niet telkens de zwaksten in de maatschappij daar als eersten en het ergste de dupe van werden. Alleen al daarom zouden verantwoordelijke overheden het voortouw moeten nemen om de economie te hervormen.
CREDIETCRISIS
20100118
Het gaat er naar uit zien dat de burger vanaf 2011 de afgelopen credietcris zal moeten gaan betalen. En dat terwijl inmiddels de banken het weer beter gaan doen en de bobo's zichzelf weer vet aan het bebonussen zijn. Minimaal moet daar de balkenende-norm ingevoerd worden, in ieder geval voor die banken die deels of geheel in overheidsbezit zijn. En maak de inmiddels staatseigendommelijke ABNAMRO maar meteen officieel een staatsbank. Bied de burger een comfortabele manier om van hun eigen bank naar deze staatsbank over te stappen. Zo'n bank hoeft niet voorop te lopen in debet- of creditrente beleid, maar wel stabiel zijn en de gelden moeten gegarandeerd blijven. Mensen die met hun geld risico's willen lopen kunnen altijd naar een andere bank, maar de daar gestalde gelden hoeven niet door de staat gegarandeerd te worden. En laat de crisis maar betaald worden door degenen die hem veroorzaakt hebben.
PRIVATISERING
20100118
Vanmorgen op de radio weer eens gehoord dat de gezondheidszorg door de overheid beoordeeld wordt op grond van 'productiecijfers'. Dit geeft niet alleen aan dat onze overheid niet echt in mensen geinteresseerd is, maar vooral wordt pijnlijk duidelijk dat de verregaande privatisering van overheidstaken niet bedoeld is om die taken beter en efficienter uit te laten voeren, maar enkel en alleen om kostenbesparingen en omzetverhogingen te realiseren.
Mogelijk dat ik er nog uitgebreider op terug kom, maar in ieder geval zouden de volgende sectoren niet geprivatiseerd mogen zijn/worden en de uitvoering zou erop gericht moeten zijn de bestaande en de nieuwe problemen zo goed mogelijk aan te pakken:
• voedsel- en watervoorziening (om hongersnood uit te sluiten)
• gezondheids- en welzijnszorg
• huisvesting
• gas-, water- en electriciteitsvoorziening (energie dus)
• onderwijs
• basisinkomen, uitkeringen
• basis- en WA-verzekeringen
• communicatievoorzieningen zoals telefoon en internet
• openbaar vervoer en onderhoud wegennet
AOW
20091107
Wat me mateloos ergert is de verhoging van de AOW leeftijd. In de eerste plaats omdat het nergens voor nodig is. Het gaat hier namelijk om de kosten van 1 generatie. Een generatie die als laatste uit een groot gezin kwam en als eerste zelf weinig kinderen had. Met een zeer kleine verhoging van de premie vanaf nu zijn de kosten hiervan gemakkelijk op te brengen. Maar in plaats daarvan wordt dit feit als een ekskuus gebruikt om mensen langer te laten werken. In de tweede plaats omdat het niet zo is dat de - inderdaad - ouder wordende mens ook langer gezond blijft. Dit fenomeen van, laat ik het maar zo noemen: aftakeling dient zich nog steeds vanaf ongeveer het vijftigste levensjaar aan. Hoe ouder we worden hoe meer hulp we nodig hebben en hoe meer we een beroep op de gezondheidszorg moeten doen. Biologisch is er niets veranderd wat deze maatregel rechtvaardigt. In de derde plaats omdat er bij het begin van de recentste economische crisis accuut miljarden werden vrijgemaakt om de profiteurs te vrijwaren van welke consequenties dan ook. En dan zou een fractie van dat bedrag - nodig om de tijdelijke pensioenkosten de financieren - niet ergens te vinden zijn? Lijkt me niet dus. In de vierde plaats ergert me de hele discussie omdat Den Haag nergens de garantie wordt gegeven dat er ook werk is voor die ouderen. Nergens hoor je dat werkgevers gedwongen worden ouderen in dienst te nemen. Overigens zitten ze nu ook niet op ouderen te wachten. Je kunt dus wel bedenken dat de kans groot is dat tegen die tijd een hoop ouderen in de bijstand terecht komen, alwaar een bundel van repressieve en controlerende maatregelen hun het leven tot een hel zal maken.

hoofdpagina van janwillems.nl
 
2002- © Jan Willems, Veghel